شبانه های من از انتظار فرسوده… !! ♪♪
جهانِ غربتِ من را کسی ♪ نپیموده… !! ♪♪
کسی کتاب ♪ سکوتِ مرا نمیخواند… !! ♪♪
چقدر پُر شدم از های و هوی ♪ بیهوده… !! ♪♪
من آن تباهی ♪ روحم میان طالع نحس
به زیر حدِ جنونی که" فال " ♪ فرموده… !! ♪♪
به انتقامِ ♪ طبیعت هنوز معتقدم
اگر چه ظلم نشسته به تخت ♪ آسوده… !! ♪♪
مجالِ نیم ♪ نفس هم نمانده در دنیا … !! ♪♪
هوام پر شده از ابرهای ♪ آلوده
بزن به فرش ♪ زمان ای قصیده ی باران… !! ♪♪
که شهر شسته شود از هر آنچه ♪ غم بوده… !! ♪♪
دوباره شعر نوشتم به دلبری که ندارم
غزل ، قصیده ، دوبیتی ♪ به دفتری که ندارم… !! ♪♪
رسیدن و ندویدن ♪ نشستن و نشکستن … !! ♪♪
هزار قافیه از صرفِ مصدری ♪ که ندارم… !! ♪♪
چگونه نامه ♪ خود را به دست او برسانم ؟
شکسته پای نحیفِ کبوتری ♪ که ندارم… !! ♪♪
گلی که چیده ام ♪ اینبار برای موی خودم نیست… !! ♪♪
برای بافه ی موهای دختری ♪ که ندارم… !! ♪♪
چه حاصل از اثر ♪ فال و تلخ کامی فنجان ! … !! ♪♪
خطوط درهمِ مضحک .و باوری ♪ که ندارم… !! ♪♪
"هوای ♪ حوصله ابریست" مصمّمَم که ببارم … !! ♪♪